Zaterdag in week 15 door het jaar
Uit het boek Exodus 12,37-42.
In die dagen vertrokken de Israëlieten te voet van Ramses naar Sukkot;
hun aantal bedroeg ongeveer zeshonderdduizend, vrouwen en kinderen niet meegerekend,
terwijl er bovendien een grote groep mensen van allerlei herkomst met hen meetrok.
Ze voerden enorme kudden schapen, geiten en runderen mee.
Van het deeg dat ze uit Egypte hadden meegenomen bakten ze ongedesemde broden.
Doordat ze uit Egypte waren weggejaagd, was er geen tijd geweest
om zuurdesem toe te voegen of voor andere proviand te zorgen
Vierhonderddertig jaar hadden de Israëlieten in Egypte gewoond;
na precies vierhonderddertig jaar – geen dag eerder of later –
trok het volk van de Heer, in groepen geordend, uit Egypte weg.
Die nacht waakte de Heer om hen uit Egypte weg te leiden. Daarom waken de Israëlieten
nog altijd in deze nacht ter ere van de Heer, elke generatie opnieuw.
Psalmen 136(135),1.23-24.10-12.13-15.
Looft de Heer, want Hij is goed:
want eeuwig duurt zijn genade.
Die in onze vernedering ons gedacht:
want zijn genade duurt eeuwig!
Van onze belagers ontrukte Hij ons,
want eeuwig duurt zijn genade.
Die Egypte in zijn eerstgeborenen sloeg:
want zijn genade duurt eeuwig!
En Israël uit zijn midden voerde:
Zijn genade duurt eeuwig!
Met sterke hand, en vaste arm,
want zijn genade duurt eeuwig!
Splijten deed Hij de Rode Zee,
want zijn genade duurt eeuwig!
Israël erdoor deed gaan:
want zijn genade duurt eeuwig!
Farao wierp Hij in zee met zijn leger:
want zijn genade duurt eeuwig!
Uit het heilig Evangelie van onze Heer Jezus Christus volgens Matteüs 12,14-21.
In die tijd verlieten de Farizeeën de synagoge en smeedden plannen om Jezus uit de weg te ruimen.
Maar omdat Jezus dit wist, trok Hij vandaar weg. Velen volgden Hem en Hij genas ze allen.
Hij drukte hun echter op het hart Hem niet bekend te maken,
opdat in vervulling zou gaan het woord door de profeet Jesaja gesproken:
Zie, mijn Dienaar, die ik heb verkoren, mijn Welbeminde, in wie mijn ziel behagen vond. Ik zal mijn geest op Hem doen rusten, Gods Wet zal Hij verkondigen aan de volkeren.
Hij zal twisten noch schreeuwen en op straat zal men zijn stem niet horen.
Een geknakt riet zal Hij niet breken en een smeulende vlaspit niet doven voordat Hij Gods Wet ter overwinning heeft gevoerd;
en op Zijn Naam zullen de volkeren hopen.
Uit het boek Exodus 12,37-42.
In die dagen vertrokken de Israëlieten te voet van Ramses naar Sukkot;
hun aantal bedroeg ongeveer zeshonderdduizend, vrouwen en kinderen niet meegerekend,
terwijl er bovendien een grote groep mensen van allerlei herkomst met hen meetrok.
Ze voerden enorme kudden schapen, geiten en runderen mee.
Van het deeg dat ze uit Egypte hadden meegenomen bakten ze ongedesemde broden.
Doordat ze uit Egypte waren weggejaagd, was er geen tijd geweest
om zuurdesem toe te voegen of voor andere proviand te zorgen
Vierhonderddertig jaar hadden de Israëlieten in Egypte gewoond;
na precies vierhonderddertig jaar – geen dag eerder of later –
trok het volk van de Heer, in groepen geordend, uit Egypte weg.
Die nacht waakte de Heer om hen uit Egypte weg te leiden. Daarom waken de Israëlieten
nog altijd in deze nacht ter ere van de Heer, elke generatie opnieuw.
Psalmen 136(135),1.23-24.10-12.13-15.
Looft de Heer, want Hij is goed:
want eeuwig duurt zijn genade.
Die in onze vernedering ons gedacht:
want zijn genade duurt eeuwig!
Van onze belagers ontrukte Hij ons,
want eeuwig duurt zijn genade.
Die Egypte in zijn eerstgeborenen sloeg:
want zijn genade duurt eeuwig!
En Israël uit zijn midden voerde:
Zijn genade duurt eeuwig!
Met sterke hand, en vaste arm,
want zijn genade duurt eeuwig!
Splijten deed Hij de Rode Zee,
want zijn genade duurt eeuwig!
Israël erdoor deed gaan:
want zijn genade duurt eeuwig!
Farao wierp Hij in zee met zijn leger:
want zijn genade duurt eeuwig!
Uit het heilig Evangelie van onze Heer Jezus Christus volgens Matteüs 12,14-21.
In die tijd verlieten de Farizeeën de synagoge en smeedden plannen om Jezus uit de weg te ruimen.
Maar omdat Jezus dit wist, trok Hij vandaar weg. Velen volgden Hem en Hij genas ze allen.
Hij drukte hun echter op het hart Hem niet bekend te maken,
opdat in vervulling zou gaan het woord door de profeet Jesaja gesproken:
Zie, mijn Dienaar, die ik heb verkoren, mijn Welbeminde, in wie mijn ziel behagen vond. Ik zal mijn geest op Hem doen rusten, Gods Wet zal Hij verkondigen aan de volkeren.
Hij zal twisten noch schreeuwen en op straat zal men zijn stem niet horen.
Een geknakt riet zal Hij niet breken en een smeulende vlaspit niet doven voordat Hij Gods Wet ter overwinning heeft gevoerd;
en op Zijn Naam zullen de volkeren hopen.