Maandag in week 9 door het jaar
Lezing uit het boek Tobit 1,1ac.2.2,1-8.
Dit is de geschiedenis van Tobit,
uit de stam van Naftali.
Tobit werd tijdens de regering van Salmanassar, de koning van Assyrië,
vanuit Tisbe in ballingschap gevoerd. Tisbe ligt ten zuiden van Kedes in Naftali,
in Boven-Galilea, ten noordwesten van Hasor en ten noorden van Fogor.
Tijdens de regering van koning Esarhaddon keerde ik terug naar huis
en werd ik weer verenigd met Anna en Tobias. Tijdens ons Pinksterfeest,
het Wekenfeest, werd er voor mij een feestmaal bereid. Toen ik aan tafel ging
en de talrijke schotels zag die voor me waren klaargezet, zei ik tegen Tobias:
‘Jongen, kijk eens of je onder onze volksgenoten die hier in de stad als ballingen verblijven,
iemand vindt die niets heeft en die de Heer met heel zijn hart dient. Neem hem mee
om samen met mij deze maaltijd te gebruiken. Ik begin niet voordat je terug bent.’
Tobias vertrok om te doen wat ik hem gevraagd had, maar kwam alleen terug. ‘Vader!’ riep hij.
‘Wat is er?’ vroeg ik. ‘Vader, er ligt iemand van ons volk vermoord op het marktplein. Ze hebben hem gewurgd.’
Ik sprong onmiddellijk op, liet de maaltijd staan zonder er ook maar iets van te hebben gegeten
en bracht de dode van het plein naar een van mijn bijgebouwen. Na zonsondergang zou ik hem begraven.
Thuis waste ik me en at ik in een droevige stemming mijn maal.
Ik moest denken aan wat de profeet Amos over Betel zei:
‘Jullie feesten zullen omslaan in rouw, jullie liederen in klaagzangen.’
En ik huilde. Zodra het donker was geworden, dolf ik een graf en begroef mijn volksgenoot.
Mijn buren dreven de spot met mij. ‘Waar is die angst van hem ineens gebleven?
Toen hij werd gezocht omdat ze hem voor dit vergrijp wilden doden,
wist hij niet hoe snel hij de benen moest nemen. Maar moet je nu eens kijken:
hij is waarachtig alweer doden aan het begraven.’
Psalmen 112(111),1-2.3-4.5-6.
Gelukkig de mens die ontzag heeft voor de Heer
die met liefde heeft voor zijn geboden.
Zijn nageslacht geniet aanzien in het hele land,
de oprechten worden gezegend.
Welvaart en rijkdom bewonen zijn huis,
Hij zal zijn gerechtigheid nooit verliezen.
Hij is voor de vromen een licht in de duisternis,
genadig, barmhartig, rechtvaardig.
Goed gaat het wie genadig is en vrijgevig,
wie zijn zaken eerlijk behartigt.
De rechtvaardige komt nooit ten val,
men zal hem eeuwig gedenken.
Uit het heilig Evangelie van onze Heer Jezus Christus volgens Marcus 12,1-12.
In die tijd begon Jezus tot de hogepriesters, schriftgeleerden en oudsten te spreken in gelijkenissen:
'Er was eens een man die een wijngaard aanlegde, er een omheining omheen zette, een wijnpers in uithakte
en er een wachttoren in bouwde; daarna verpachtte hij hem aan wijnbouwers en vertrok naar den vreemde.
Op de vastgestelde tijd zond hij een dienaar naar de wijnbouwers
om zijn aandeel in de opbrengst van de wijngaard van hen in ontvangst te nemen.
Maar zij grepen hem vast, mishandelden hem en stuurden hem met lege handen terug.
Daarop zond hij een andere dienaar naar hen toe. Maar ze sloegen hem op zijn hoofd en beledigden hem.
Weer stuurde hij er een, maar hem doodden zij; en zo nog verscheidene anderen die ze mishandelden of doodden.
Hij had nu niemand meer dan zijn geliefde zoon. Die stuurde hij als laatste naar hen toe,
in de veronderstelling: Mijn zoon zullen ze wel ontzien.
Maar die wijnbouwers zeiden onder elkaar: Dit is de erfgenaam;
vooruit laten we hem vermoorden, dan zal de erfenis voor ons zijn.
Ze grepen hem vast, doodden hem en wierpen hem buiten de wijngaard.
Wat zal nu de eigenaar van de wijngaard doen? Hij zal komen,
de wijnbouwers ter dood brengen en de wijngaard aan anderen geven.
Hebt ge deze schriftplaats niet gelezen: De steen die de bouwlieden hebben afgekeurd,
is juist de hoeksteen geworden.
Op last van de Heer is dat gebeurd en het is wonderbaar in onze ogen.
Zij zonnen nu op een middel om zich van Hem meester te maken,
maar ze waren bang voor het volk, want ze begrepen dat de gelijkenis die Hij vertelde,
op hen sloeg. Zo lieten ze Hem met rust en verwijderden zich.
Lezing uit het boek Tobit 1,1ac.2.2,1-8.
Dit is de geschiedenis van Tobit,
uit de stam van Naftali.
Tobit werd tijdens de regering van Salmanassar, de koning van Assyrië,
vanuit Tisbe in ballingschap gevoerd. Tisbe ligt ten zuiden van Kedes in Naftali,
in Boven-Galilea, ten noordwesten van Hasor en ten noorden van Fogor.
Tijdens de regering van koning Esarhaddon keerde ik terug naar huis
en werd ik weer verenigd met Anna en Tobias. Tijdens ons Pinksterfeest,
het Wekenfeest, werd er voor mij een feestmaal bereid. Toen ik aan tafel ging
en de talrijke schotels zag die voor me waren klaargezet, zei ik tegen Tobias:
‘Jongen, kijk eens of je onder onze volksgenoten die hier in de stad als ballingen verblijven,
iemand vindt die niets heeft en die de Heer met heel zijn hart dient. Neem hem mee
om samen met mij deze maaltijd te gebruiken. Ik begin niet voordat je terug bent.’
Tobias vertrok om te doen wat ik hem gevraagd had, maar kwam alleen terug. ‘Vader!’ riep hij.
‘Wat is er?’ vroeg ik. ‘Vader, er ligt iemand van ons volk vermoord op het marktplein. Ze hebben hem gewurgd.’
Ik sprong onmiddellijk op, liet de maaltijd staan zonder er ook maar iets van te hebben gegeten
en bracht de dode van het plein naar een van mijn bijgebouwen. Na zonsondergang zou ik hem begraven.
Thuis waste ik me en at ik in een droevige stemming mijn maal.
Ik moest denken aan wat de profeet Amos over Betel zei:
‘Jullie feesten zullen omslaan in rouw, jullie liederen in klaagzangen.’
En ik huilde. Zodra het donker was geworden, dolf ik een graf en begroef mijn volksgenoot.
Mijn buren dreven de spot met mij. ‘Waar is die angst van hem ineens gebleven?
Toen hij werd gezocht omdat ze hem voor dit vergrijp wilden doden,
wist hij niet hoe snel hij de benen moest nemen. Maar moet je nu eens kijken:
hij is waarachtig alweer doden aan het begraven.’
Psalmen 112(111),1-2.3-4.5-6.
Gelukkig de mens die ontzag heeft voor de Heer
die met liefde heeft voor zijn geboden.
Zijn nageslacht geniet aanzien in het hele land,
de oprechten worden gezegend.
Welvaart en rijkdom bewonen zijn huis,
Hij zal zijn gerechtigheid nooit verliezen.
Hij is voor de vromen een licht in de duisternis,
genadig, barmhartig, rechtvaardig.
Goed gaat het wie genadig is en vrijgevig,
wie zijn zaken eerlijk behartigt.
De rechtvaardige komt nooit ten val,
men zal hem eeuwig gedenken.
Uit het heilig Evangelie van onze Heer Jezus Christus volgens Marcus 12,1-12.
In die tijd begon Jezus tot de hogepriesters, schriftgeleerden en oudsten te spreken in gelijkenissen:
'Er was eens een man die een wijngaard aanlegde, er een omheining omheen zette, een wijnpers in uithakte
en er een wachttoren in bouwde; daarna verpachtte hij hem aan wijnbouwers en vertrok naar den vreemde.
Op de vastgestelde tijd zond hij een dienaar naar de wijnbouwers
om zijn aandeel in de opbrengst van de wijngaard van hen in ontvangst te nemen.
Maar zij grepen hem vast, mishandelden hem en stuurden hem met lege handen terug.
Daarop zond hij een andere dienaar naar hen toe. Maar ze sloegen hem op zijn hoofd en beledigden hem.
Weer stuurde hij er een, maar hem doodden zij; en zo nog verscheidene anderen die ze mishandelden of doodden.
Hij had nu niemand meer dan zijn geliefde zoon. Die stuurde hij als laatste naar hen toe,
in de veronderstelling: Mijn zoon zullen ze wel ontzien.
Maar die wijnbouwers zeiden onder elkaar: Dit is de erfgenaam;
vooruit laten we hem vermoorden, dan zal de erfenis voor ons zijn.
Ze grepen hem vast, doodden hem en wierpen hem buiten de wijngaard.
Wat zal nu de eigenaar van de wijngaard doen? Hij zal komen,
de wijnbouwers ter dood brengen en de wijngaard aan anderen geven.
Hebt ge deze schriftplaats niet gelezen: De steen die de bouwlieden hebben afgekeurd,
is juist de hoeksteen geworden.
Op last van de Heer is dat gebeurd en het is wonderbaar in onze ogen.
Zij zonnen nu op een middel om zich van Hem meester te maken,
maar ze waren bang voor het volk, want ze begrepen dat de gelijkenis die Hij vertelde,
op hen sloeg. Zo lieten ze Hem met rust en verwijderden zich.