Mijn wieg stond in Heerlen, in de Limburgse mijnstreek. Mijn ouders kwamen uit Arnhem, en zodoende ben ik nooit echt een Limburger geworden. Eigenlijk ben ik altijd een grensganger gebleven.
Een belangrijke wending in mijn leven was op mijn 15e jaar, in de gespreksgroepen die de moderator op mijn middelbare school organiseerde. Ik kreeg daarin sterk het gevoel dat het geloof ook over mijn leven gaat, en dat God je aanvaardt zoals je bent.
Sinds die tijd ben ik op zoek naar wegen om te geloven in onze tijd. Dat werd ook het motto bij mijn priesterwijding in 2006: ‚“opdat voor alle zoekers de weg naar U, Vader, geopend en begaanbaar zij”. Ik koos er op mijn 17e jaar bewust voor om het sacrament van het Vormsel; te ontvangen. Enkele jaren later ging ik theologie studeren in Heerlen.
Tijdens mijn studietijd was ik actief in verschillende diaconale initiatieven. Op zoek naar mijn roeping heb ik na mijn afstuderen een oriëntatietijd meegemaakt bij de kleine broeders van Jezus (van
Charles de Foucauld), levend en werkend te midden van de armste mensen in een oude wijk in het Duitse Ruhrgebiet.
Toen deze manier van religieus leven toch niet goed bij mij bleek te passen, ben ik teruggekomen naar Nederland. Ik werd pastoraal werker bij het Arbeidspastoraat van ons bisdom. In die tijd ben ik ook regelmatig in de Botlek geweest, dus een deel van het gebied waar ik nu naar toe ga, heb ik toen reeds leren kennen. Na 8 % jaar bij het Arbeidspastoraat volgde ik mijn verlangen om in de parochie te gaan werken. In 2001 begon ik als pastoraal werker in de toenmalige parochies H. Familie en Allerheiligst Sacrament in Den Haag.
In mijn eerste jaren in de parochie is mijn roeping als priester voor mij duidelijker geworden. Ik meldde mij bij de bisschop, en ik volgde twee jaar aanvullende vorming bij het centrum voor priester- en diakenopleiding‚ ‘Vronesteyn’. Bij mijn priesterwijding werd ik benoemd tot pastoor in Rotterdam, in een parochie met 4 kerken.
Enige jaren later gingen de parochies op de rechter Maassoever samenwerken in een parochiefederatie. En elf jaar geleden vroeg de bisschop mij om regiovicaris te worden voor het vicariaat Rotterdam, een functie die ik de komende tijd nog met het werk in de parochie zal blijven combineren.
Sinds 10 jaar werk in als pastor in parochie De Goede Herder (Schiedam-Vlaardingen-Maassluis) en rector van de Liduinabasiliek. Daarnaast heb ik altijd wel neventaken gehad: administrator in de kleine parochie HH. Michaël en Clemens in Rotterdam-Charlois (tot eind november); administrator van de parochie H. Theresia van Ávila in de Drechtsteden ( in samenwerking met het pastoraal team dat daar werkzaam is).
Naast een goed verzorgde liturgie heeft mijn hart altijd geklopt voor een missionaire en diaconale kerk: een kerk die dient, midden in de samenleving. En ik ben vaak bezig geweest met gemeenschapsopbouw: een kerk die openstaat voor nieuwkomers en voor een volgende generatie; kerkgemeenschappen die samen op weg gaan om ook voor de toekomst een vitale parochie te vormen. Daarin – in diaconie en in kerkelijk opbouwwerk – heb ik in de afgelopen jaren nascholing gevolgd.
